Բորիս Բիմ-Բադի – ինչ և ինչու ենք սովորեցնում երեխաներին

Բորիս Բիմ- Բադի այս հոդվածը կարծում եմ ուղղված է մանկավարժ-երեխա փոխհարաբերությանը,և այն պատասխանատվությանը,որ կրում է մանկավարժը ։ Թեմայում ի սկզբանե արտացոլվում է մանկավարժի իրավունքը,որ նրանց է պատկանում թույլ տալու-չտալու իրավունքը ։ Ըստ Բիմ-Բադիի ՝ <<պաշտոնի>> մեջ չափից շատ ընկղմվելու պատճառով կարող է անփույթ կիրառելու և չարիք առաջացնելու վտանգ լինել։ Համամիտ եմ հոդվածի մեկ այլ վերլուծության հետ , որ յուրաքանչյուր ուսուցիչ դասասենյակի մասշտաբով տնօրեն է , բայց վերահսկողությունը պահելը կարևոր և պարտադիր է  ։ Իսկ ինչ վերաբերում է դասագրքերի դոգմատիկ լինելուն ՝ իհարկե այդ երևույթը չի կարող խթան հանդիսանալ ձևավորելու նոր աշխարհայացք ։ Բորիս Բիմ-Բադին ասում է ՝ լավ դպրոցի գերագույն նպատակն իրականում պիտի անհատականության զարգացումը լինի ։ Պետք է ազատվել ձևական բնույթ կրող գործառույթներից , ձեռք բերել ինքնուրույնություն, ինչն էլ ըստ Բիմ-Բադիի մարդկության փրկությունն է ։ Բորիս Բիմ-Բադը կոչ է անում պատրաստել այնպիսի նոր սերունդներ, ովքեր չեն առաջնորդվում նրանով ինչ ներշնչել են ,այլ ի վիճակի լինեն ինքնուրույն ինչ-որ մի բան սովորել և ստեղծել ։